Η πανδημία covid 19 είναι ένα παγκόσμιο φαινόμενο με πρωτοφανείς συνέπειες στη σύγχρονη κοινωνία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας μέχρι τις 26/01/2022, 5.600.434 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους και η θνητότητα συνεχώς αυξάνεται. Οι κυβερνήσεις έχουν αναγκαστεί να λάβουν ακραία  αλλά απαραίτητα μέτρα για την αντιμετώπιση της διασποράς. Αυτά τα μέτρα έχουν διχάσει τον πληθυσμό και μεγάλο ρόλο σε αυτό έπαιξαν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

  Η ενημέρωση ήταν και είναι ακόμα τακτική και καθημερινή προς όλους τους πολίτες, από τους επίσημους φορείς της πολιτείας αλλά και έγκριτες επιστημονικές οργανώσεις. Παράλληλα με αυτή την ενημέρωση όμως δόθηκε βήμα και σε ανθρώπους που χωρίς κανένα επιστημονικό υπόβαθρο και με αμφίβολα κίνητρα, παρουσίασαν τα γεγονότα με τρόπο λανθασμένο, παραπληροφορώντας το κοινό με αποτέλεσμα την δημιουργία φόβου και δυσπιστίας ως προς το λόγο της επιστήμης. Επίσης πολλοί άνθρωποι βασίζονται για την ενημέρωσή τους στο διαδίκτυο και αυτό ενέχει πολλούς κινδύνους γιατί δέχονται έναν καταιγισμό πληροφοριών συχνά από μη έγκυρες πηγές, χωρίς να τις φιλτράρουν και να τις αξιολογούν. Μύθοι και φήμες μέσω παραδοσιακών και νέων πλατφορμών ειδησεογραφικών και κοινωνικών μέσων προκαλούν δυσπιστία, φόβο και τελικά διχασμό στην κοινωνία.   Όλη αυτή η κατάσταση έχει δημιουργήσει φαινόμενα φανατισμού και διπολισμού και δυσκολεύει το έργο της αντιμετώπισης της πανδημίας. Αυτό είναι το ένα ζήτημα.

 Ταυτόχρονα όμως η πανδημία, ανέδειξε τα προβλήματα στις ανθρώπινες σχέσεις, σε συνδυασμό με την αναγκαστική απομόνωση έχουν επιφέρει δραματικές επιπτώσεις στην ψυχολογία πολλών ανθρώπων. Στρες, αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, κρίσεις πανικού είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της πανδημίας. Άτομα που δεν είχαν αντιμετωπίσει ξανά τέτοιες καταστάσεις κλήθηκαν να το κάνουν, ενώ άτομα με βεβαρημένη ψυχική υγεία είδαν την κατάσταση τους να επιδεινώνεται. Τα συναισθήματα που αναπτύχθηκαν ήταν διαφορετικά από άνθρωπο σε άνθρωπο, με κύρια το φόβο μήπως αρρωστήσουν, τη μοναξιά, γιατί αρκετοί απέφευγαν να επισκέπτονται τους συγγενείς τους μήπως τους μολύνουν και άλλοι προφυλάσσονταν μήπως μολυνθούν.

  Μέσα όμως σε όλο αυτό το κλίμα της απομόνωσης και του αρνητισμού δημιουργήθηκαν κάποιες πολύ αξιόλογες πρωτοβουλίες με βασικό τους στόχο την αλληλοβοήθεια και την αλληλεγγύη. Χρησιμοποιώντας κυρίως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οργανώθηκαν δράσεις και κατάφεραν με τα μέσα που είχαν να εφαρμοσουν έμπρακτα την αλληλεγγύη και να βοηθήσουν ευπαθείς ομάδες. Οι δράσεις αυτές αφορούσαν κυρίως τη διανομή τροφίμων και ειδών πρώτης ανάγκης αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις την ψυχολογική υποστήριξη όσων το είχαν ανάγκη.

 Σε έναν κόσμο που έχουμε τη δυνατότητα διασύνδεσης με όλους νιώθουμε πιο απομονωμένοι από ποτέ. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του και οι διαφωνίες είναι αναμενόμενες αλλά οι σχέσεις των ανθρώπων πρέπει να στηρίζονται πάντα στο σεβασμό και την αλληλεγγύη. Επιπλέον, υπάρχουν εκείνες οι στιγμές που πρέπει να αναλογιστούμε τις δικές μας ευθύνες μπροστά στο κοινό καλό και τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς μας. Και σε αυτό ας εστιάσουμε. 

Ψυλιάς Παναγιώτης / Τσίλιας Αντώνης / Παππά Κατερίνα

Φοιτητές του Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας του Ελληνικού Μεσογειακού Πανεπιστημίου